Քամու պես

   

Սիրտս հովին տվի քամու պես,

Սերս կյանքին տողիս պես,

Երգս  ու բառերս կրքիս՝ գրչիս պես,

Հոտս ու բույրս յարիս՝ գրչիս պես։

Ինչ գրում եմ՝ քամի է,

Ոնց հպվում եմ՝ օդ,քամու պես,

Ես անդունդն եմ նրա՝ հոգուս պես,

Նա էլ ձեռքս՝ տենչիս պես։

Ինչքան փնտրեմ մարմնիս վրա,փոթորիկ է՝որ կգտնեմ,

Ինչքան տրվեմ մարմնով նրան, զուտ ցասում է,որ կզգամ

Վրեժի մի ծարավ,որ նա կտա մի հպումով,

Ոնց որ կյանքը երբ բախտ կտա՝ ետ բերելով,

Եվ ապրումը,և քամին,

Եվ հպումը, և համբույրը

Նրա տված այդ կրքին,

Կյանքի բույրն է,որ կգրկի

Կյանքը,քամին,սիրտն իմ յարի։